Stuletnia Praca Nakielskich Sióstr Boromeuszek

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza powstało w XVII w. we Francji. Szybko rozprzestrzeniło się do innych krajów (Niemcy, Austria, Czechy, Polska). Do Polski Siostry Boromeuszki przybyły w 1848 roku.

Głównym zadaniem Zgromadzenia to działalność charytatywna względem ubogich i opuszczonych, opieka nad niepełnosprawnymi dorosłymi i dziećmi, pielęgnacja chorych w szpitalach i domach prywatnych, praca wychowawcza w zakładach oraz katechizacja dzieci i młodzieży.

Do leżącego pomiędzy Tarnowskimi Górami i Świerklańcem Nakła Śląskiego Siostry Boromeuszki w 1899 roku przybyły na życzenie hrabiego Łazarza Henckla von Donnersmarcka. Pragnął on utworzyć w Nakle Śląskim zakład opiekuńczy dla sierot, których ojcowie zginęli w jego kopalniach. W tym celu dał Siostrom Boromeuszkom przy ulicy Głównej 8 w Nakle Śląskim dom. Uroczyste poświęcenie miało miejsce 13 listopada 1899 roku. Placówka ta nosiła nazwę swojego fundatora, a mianowicie: "Zakład św. Łazarza".

Na początku pracowało tutaj 5 sióstr (Luiza Fey, Anryka Dudek, Irmina Gilmaister, Eligia Walter i Milburga Wolf), a od 1902 roku było ich już 10. Prowadziły sierociniec, przedszkole, pielęgnowały chorych udając się do ich domów, kierowały szkołą gospodarstwa domowego, w której działał warsztat tkacki, kursy kroju i szycia dla młodzieży żeńskiej i wiele innych.

W latach II Wojny Światowej szkoła gospodarstw domowego i robót ręcznych dla dorastającej młodzieży żeńskiej została rozwiązana.

Po roku 1945, kiedy odszedł Hrabia Donnrsmarck zakład został bez opiekuna i właściciela. Zarząd nad Domem obięła Opieka Społeczna z Tarnowskich Gór.

Na prośbę przełożonych Domu Generalnego Sióstr Boromeuszek w Mikołowie instytucja ta z dniem 27 listopada 1947 roku została z powrotem przez Urząd Likwidacyjny oddana siostrom i otrzymała wówczas nazwę: "Dom Dziecka Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek w Mikołowie". Przyjmowano odtąd dzieci na podstawie skierowań Wydziału Oświaty w Katowicach.

Oprócz zwyczajowej pracy pedagogiczno-wychowawczej siostry urządzały wycieczki swoim podopiecznym najczęściej do miejscowości gdzie podobne domy prowadziły siostry z ich zgromadzenia. Np. kilka razy udawały się do Zakopanego, aby dzieci mogły tam oddychać świeżym powietrzem.

13 listopada 1949 roku nakielski zakład obchodził swoje 50 lecie istnienia. Jak wykazała urządzona z tej okazji wystawa - dla dzieci zrobiono ty niesłychanie wiele. Wspomniała o tym także lokalna prasa.

W roku szkolnym 1952 - 53 było w zakładzie 60 wychowanków, z których 35 uczęszczało do nakielskiej szkoły powszechnej, 2 do szkoły średniej ogólnokształcącej, 16 do zawodowej, 1 do Akademii Medycznej i 6 do przedszkola. Jak widać rozpiętość wieku była bardzo duża, stąd wysiłki sióstr musiały być niemałe. Z reguły wszyscy z wychowanków ukończyli przez siebie wybrane szkoły - do czego również walnie przyczyniła się pomoc sióstr.

Zupełnie nowy rozdział w pracy i dziejach tego zakładu rozpoczął się od 4 kwietnia 1954 roku. Wtedy to władze wojewódzkie podjęły decyzję o zamiarze przekształcenia nakielskiego Domu Dziecka na Zakład Specjalny dla chłopców głęboko umysłowo upośledzonych, zaś dotychczasowi wychowankowie zostali skierowani do innych państwowych zakładów wychowawczych.

Od 1990 roku decyzją Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej placówkę tę prowadzą Siostry Boromeuszki pod nazwą: "Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci prowadzony przez Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza, 42-620 Nakło Śl. ul. Główna 8".

W Domu Pomocy Społecznej zatrudnieni są również świeccy pracownicy (pielęgniarki, opiekunki, instruktorzy zajęć manualnych i muzycznych oraz pracownicy administracji, kuchni, pralni itp.). 2 października 1999 roku Dom Sióstr Boromeuszek obchodził stuletni swojej działalności w Nakle Śląskim. Obecnie w DPS-ie mieszka około 60 podopiecznych i 6 sióstr.